18 Aralık 2016 Pazar

NASIL DA ZOR SÖYLEDİM BAK BU CÜMLEYİ / Gözde Çıbık


 




 
Telaşlanma ama,
gözüm arkada değil
seni göremeyişimde kaldı.
 
İçimdeki bıçağı bir kere daha döndürdüm,
telefonların başındaydım,
ve onca kelime içinden bir tek ‘git’ kelimesini beğenmiştim sana.
 
 
Neyse,
birazdan oturur, önce adını masaya yazarım,
sonra hikayeler yazarım.
Avunurum,
bir de üzerine hala canını yakacak
‘şimdi olsaydım, asla bırakmazdım’ diye bir mektup yazarım.
 
Sen benim ruhumda gezinirdin,
her halini çok severdim,
çok nefret edilen, en çok sevilen bendim.
Sen ise,
her şey son bulsa bile, içimde kaynayandın.
yara almayandın,
omurgam,
kaburgamdın.
 
 
 
Ben hep sev diye sayıklarken,
Sen hayatımıza bir tek ‘samimiyet’ kelimesini sığdırırken,
ağız dolusu laf edendim.
Sen konuşurken, ben zaten giderdim.
 
 
Çocuktum seninle bir kez vedalaşırken,
sen beni hergün bensiz, binlerce kez uğurlarken..
Ben okyanus minik olur mu hiç diye sorarken, 
sendin,
hep içli, hep derin.
Sevdiğim..
 
 
Şimdi , belki
günahlarımız yarı yarıya değil ama,
hayatlarımızın sağlamasında,
sen hep ‘o’ tamamlanmaz yanım.
 
Ve şimdi diyorum ki, kime ne yolumuzdan yokuşumuzdan.
Benim ölmeye değil, olmayadır cesaretim.
 
Senden ötesine körsem,
Hiç olmamışsam,
Bunca zamanki yalnızlığımsındır.
Hayatı iptal etmişliğimsindir.
Birbirimizden ötesine beceremediğimiz şans,
o bir türlü görmediğimiz,
başka zaman, başka ömürdür.
 
Bazı insanlara kızmadan,
kadere kırılmadan,
günahkarlığımızla,
suçlarımızla,
insan olmanın her haliyle,
hayata hepsini borç bilerek,
gideni,haketmeyeni, sevmesini bilmeyeni,
yolcu etmektir.
 
Sevdiğin için kapamaktır, onsuz cümlelerin başladığı kitapları.
Ve sadece kalbinizden başka yerde rahat edemeyenlere yazılır en güzel şarkılar.
Zamanıdır.




 

 

 

 

 
 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder