Yürüyorum sokakta…
İçimde saniyeler…
Bir…
İki…
Üç…
Patlamadım.
Hızlı hızlı atıyorum adımlarımı,
Nabzım yükseliyor
Sayıyorum
Bir…
İki…
Üç…
Patlamadım.
İnsanların yüzlerine bakıyorum korkuyla…
Sırt çantalı biri var bana doğru gelen.
Sakın ? Yoksa?
Öğrenci mi ki?
Niye bu kadar büyük çantası?
Kampçı mı yoksa?
Şehrin ortasında ne kampçısı alla’sen
Neyse geçti gitti yanımdan…
Saymaya devam ediyorum
Altı...
Yedi...
Sekiz..
Bum!
Allah iyiliğini versin çocuk!
Balon mu patlatılır mı bu devirde?
Kızıyorum çocuğa içimden
Korku hormonlarım kana karışıyor
Yürümeye devam ediyorum.
Güzel güzel giyinmiş güzel kadınları süzüyorum.
Hayal kuruyorum saymayı unutup
Hayalle gerçek arasına
Eski radyolardaki gibi
Başka frekanslar giriyor.
Abi sigaran var mı?
Yok kardeşim kullanmıyorum.
Abi bir lira ver o zaman be!
Bir liramı ilerideki sokak müzisyenlerine ayırıyorum
Otobüs durağında herkes birbirinin yüzüne bakıyor.
Yoldaki çukuru görüp gülümsüyorum
Aklıma Orhan Veli geliyor,
Belediye çukuruna düşmüş,
Vurup kafasını…
Ölmüş
O an ölmekten korkmuyorum,
İnsan hayatı ucuz bir eşya gibi bu can pazarında
Azrail ucuz ölümleri satın alıyor avuç avuç…
Bu coğrafyada...
Bir…
İki…
Üç…
Sanıyorum bugün de patlamadım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder