23 Nisan 2017 Pazar

Parmak İzi / Selin Köken

 
Kendine bile erken uyanan sabahlarda yüzleşmek vardı. 
Şimdi yaz boyu ekinleri biçme zamanıydı. 
Yaz boyu bir şey ekmedik sananları şaşırtmak zamanıydı. 
Gittiğimiz ve döndüğümüz yolları, direndiğimiz susuzluğu, öğrendiklerimizi anlatmanın Eylül'üydü. 
Bir battaniyenin altında kendi dünyanı ısıtmaktı güz. 
Hep parlak ve kuşe kağıdı gibi yeni olamazdık.
Hatta geri dönüştürülmüş ve ikinci el daha iyiydi yeniden.
Çünkü yaşanmış her şey nefes almaya devam ediyordu bedenimizde...
İziyle soluk alıyordu bizden 
Derin nefes alırsak 
Tazecik uyanırız belki sabaha 

Niye hep böyle oluyordu ? 
Camdan ışığı görüyorduk 
Uyuyor olman imkansızdı, ışık açık uyuyamazdın ki 
Biliyorduk...
Ne dense az kalır bir yerlerdeyim şimdi 
Yeşil ne güzel şey ya 
Su sonra, yağmur belki... 
Benim hikayem bu kadar basit ve sıradan 
Bırak senin de hikayen bu kadar sıradan olsun 
Sıradan ama senin 
Parmak izin gibi 
Parmak izimiz gibi...

1 yorum:

  1. Selin yazılarını takip ediyorum, bu yolda devam 👏🏻👏🏻

    YanıtlaSil