Bir avuç dolusu geçmiş koca bir
hayata sığmaz oldu.
Yaşanmış, yaşanmamış her şeye
varken,
gelmeyeceğini bildiğini ararken,
hücrelerim biraz çocuklukla doldu.
Ben buyum; ikna oldum...
Beynimin içindeki her iz kapanmış,
inadım, burnu havada, endişeli.
Yağmurla kirlenmiş küçük elleri,
tutmaya hazır hayatım.
Bırak birlikte ıslanalım.
Ucuz bir tesadüfün içinde
boğulmalı göz kapaklarım.
Bulutlarım, kuru ve kederli...
İzlerin üzerinden geçelim
birlikte.
Teslim olmanın
dinlendiriciliğinde,
esiri olalım vurdumduymazlığın.
Bırak mutluluğumuz “geçse de
kurtulsak” olsun.
Bana anlamsız bir hayat ver ve
karşılık bekleme.
Hayatı başıboş bırakalım,
arkamızdan ağlasın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder