Bozuk Yoyo / Buket Konur

adam gamzelerine güveniyordu korkusuzca anlatırken hislerini

kadın gülüşünden emindi kaçırmazken gözlerini bir arada olmak asla tek dertleri değildi

bir arada olamamak da tek vazgeçiş nedenleri

adam bir gün bir başkasının bakışlarında boğuldu

kadın kıyıya vurmasını beklemedi istedikleri olmayınca

dudağını büzmekten daha çocukken ertelenmişti

 son ses müzik dinlerken ve sözde güven veren dostluğuyla adamın sırtını sıvazlarken

bir gece alkole teslim olup "bozuk yoyo" diye bağırdı ona adam

bunu bir çocukluk özlemi sanıp ölesiye yanılırken

kadın yıllar öncesinden bir resme ilham olmanın huzuruyla sarıldı

bu belki de olup olabilecekleri en yakın mesafeydi ve en hızla geçen zaman dilimiydi

kocaman gözlerinin gizlediği hüznüyle terk etti şehri kadın

biliyordu ki hiç kimse gitmesini engelleyebilecek kadar yer etmeyecekti

ve bir iki kafiyeli dizeden öteye geçemeyecekti.