Uzun yolların arkadaşı
olmadığımızı ikimizde biliyorduk.
Hayal kuruyorduk sadece
Gülmüş ve gülüşmüştük
Çünkü yaz böyle birşeydi.
Pazar'a bir kaç saattimiz
kalmışken radyoya kulak verdik.
Aklım mı uzuyor, yollar mı belli
değil şimdi...
Kayarken tekerler yangın
asfaltta
Ellerin uçurumlarda kayıp.
Ve bütün gezegeni saracak kadar
büyük...
Şimdi burada değilsin.
Şimdi burada değilim.
Ne kadar kırılganım oysa
Ne çok şey var giden
zoruma
Kimsenin anlayamadığı
Benimde kimsenin anlamasını
istemediğim aslında
Ötelediğim şeyler geliyor
aklıma
Ahh diyorum...
Ne kadar uzağa gitsem de her yer
aynı mesafe, aynı gökyüzü ve hep aynı bulut tepemde...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder