'' ğ '' / Buket Konur

insan bağzen susadıklarını sustuklarıyla açıklayamıyor bayım.

ben gidip bolca çikolata kemiriyorum, bir dişim eksildi; eksilenlerin yanında lafı bile olmaz belki ama bu sebepten yediğim her şeyi ön dişlerimle kemirsem diyorum.

sonra kendi kendimi yerken buluyorum. gözaltlarım mor, yemeğe elmacık kemiklerimden başlıyorum. elmacık kemiklerini diğer bağzı şeylerden daha çok önemsiyorum. en az denizin dibi kadar önemsiyorum. önemsediğim diğer birçok şeyden daha çok.

geçenlerde saçlarımdaki beyazları sayıyordun, bire bin ekleyip eleştirmek en büyük eğlencendi bayım. her şeyi ciddiye aldığımdan beyazlıyorlarmış sana göre, ciddiye alınmadığım yerlerimden öp beni bayım çünkü ben biraz hep böyleyim. erkek olsaydım kravatsız gezmezdim gibisindenim, yok saçlı ve sakallı severim. bir de uzun ince parmaklarını bayım. seni uzun uzun tanımlarım sonra denizin dibine hapsetmek isterim. çünkü en çok bağzenleri önemserim. yine uyurken tüm ışıkları açık bıraktım, korktuğum her şeyi gün ışığına hapsetmenin hazzındayım ama sen okuma bayım, okuma ki korkma biraz bağzen benden.

sonra sarıl sıkıca, sarılmayı uzun yaşamanın sırrı olarak sana verebilirim. ikimizin ilk sırrı bu olsun bayım, göz hizasında bir yerlerde sakla onu; görmeyi beceremeyenler gülemesin.