İnsanlara olan
tahammül, katlanma duygusu öylesine azaldı ki.Teknolojinin gelişmesiyle
birlikte birçok sosyal ağ yaşamın bir
parçası haline geldi.Yenilen yemeklerden, tüketilen içeceklere kadar öfkelerimiz hep sosyal medya aracılığıyla yer
yeryüzüne çıkar oldu.Kızılan insanlarla yüz yüze konuşmak yerine klavyeden dert
anlatılır,çeşitli göndermeler içeren paylaşımlarla yersiz tartışmalar vuku
bulur hale geldi .Yüz yüze iletişim unutuldu da tuşlarla sırdaş olundu. 90’lı
yılların başından 2000’lerin ortalarına kadar sokaklar çocukların sesleriyle
yankılanıp, oyunların içinde eve gitme vaktinin geldiğini annelerinin
çağrısıyla hatırlayan çocuklar evden çıkmaz oldu.
Bir örnekle devam
edecek olursak atarilerimiz vardı ve disket adı verilen kasetlerle çalışırdı, içerisinde en popüler
olanı süper mario oynuydu.Oyun sıralamasının ikincisi ise bomberman yer alırdı.
Sıra benim-senin tartışmaları olur sonrasındaysa adaptör ısındı cümlesiyle bir
süre ara verilirdi.İki kişi bir araya geldiyse bir kitap alınır bir sayfa o bir
sayfa diğeri okurdu eğlenceliydi o zamanlar.Gelişen teknolojiyle beraber kitaba
dokunmayı bilmeyen nesil var dijital ortamlardaki hikâyeleri okuyup
klasiklerden isim duyunca “yeni mi çıktı ?”, “dizisiyle eş zamanlı çıkmış”
söylemleriyle karşılaşır hale geldik.Kütüphane kavramı evlerimizden de
hayatlarımızdan da çekildi.Eskiden kütüphane olarak zihinlerimizde yer eden
mekânlar şimdilerde yerini gösterişli cafelere bıraktı. Eskiden sokaklar
karanlıktı şimdilerde her yer ışık huzmesi,karanlıklar aydınlık artık.Bireyler
içlerinde hapsettiği karanlığı başkalarının üzerine gölgeliyor.
Neşe içinde edilen
muhabbetler vardı bir de, vaktin nasıl geçtiğini anlamaz uyku saati çoktan
geçmiş olurdu.Günümüzde bırakın sohbet etmeyi en yakınınız olan bireylere şaka
dahi yapamayan bireylere dönüşüld.Sabır ağır,tartışıp içindeki kini dökmek
kolay geldi.Televizyon programları da bir o kadar güzeldi onu güzel hale
getirense aile ortamında izlenebilecek nitelikte oluşuydu kuşkusuz.Şimdilerde
birbiriyle bağdaşmayan programlarla dolu,bir zamanlar “Şirinler, Temel Reis”
ekranlarda var olurken,Peppe ve Niloya eşlik ediyor miniklere..Elbette ki
olumsuz örneklerin yanı sıra olumlu örnekleri de var.Sevilen sanatçının x
şarkısı için albüm almak yerine saatlerce televizyonda ya da radyoda çıkmasını
beklemeden tek tıkla erişilebiliyor oluşu,yıllardır görmediğimiz arkadaşımızın
tek tıkla ulaşması gibi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder