18 Mayıs 2016 Çarşamba

Günümüz Teknolojisi / Esin Aykan


 

İnsanlara olan tahammül, katlanma duygusu öylesine azaldı ki.Teknolojinin gelişmesiyle birlikte birçok sosyal ağ yaşamın bir  parçası haline geldi.Yenilen yemeklerden, tüketilen  içeceklere kadar  öfkelerimiz hep sosyal medya aracılığıyla yer yeryüzüne çıkar oldu.Kızılan insanlarla yüz yüze konuşmak yerine klavyeden dert anlatılır,çeşitli göndermeler içeren paylaşımlarla yersiz tartışmalar vuku bulur hale geldi .Yüz yüze iletişim unutuldu da tuşlarla sırdaş olundu. 90’lı yılların başından 2000’lerin ortalarına kadar sokaklar çocukların sesleriyle yankılanıp, oyunların içinde eve gitme vaktinin geldiğini annelerinin çağrısıyla hatırlayan çocuklar evden çıkmaz oldu.

Bir örnekle devam edecek olursak atarilerimiz vardı ve disket adı verilen  kasetlerle çalışırdı, içerisinde en popüler olanı süper mario oynuydu.Oyun sıralamasının ikincisi ise bomberman yer alırdı. Sıra benim-senin tartışmaları olur sonrasındaysa adaptör ısındı cümlesiyle bir süre ara verilirdi.İki kişi bir araya geldiyse bir kitap alınır bir sayfa o bir sayfa diğeri okurdu eğlenceliydi o zamanlar.Gelişen teknolojiyle beraber kitaba dokunmayı bilmeyen nesil var dijital ortamlardaki hikâyeleri okuyup klasiklerden isim duyunca “yeni mi çıktı ?”, “dizisiyle eş zamanlı çıkmış” söylemleriyle karşılaşır hale geldik.Kütüphane kavramı evlerimizden de hayatlarımızdan da çekildi.Eskiden kütüphane olarak zihinlerimizde yer eden mekânlar şimdilerde yerini gösterişli cafelere bıraktı. Eskiden sokaklar karanlıktı şimdilerde her yer ışık huzmesi,karanlıklar aydınlık artık.Bireyler içlerinde hapsettiği karanlığı başkalarının üzerine gölgeliyor.

Neşe içinde edilen muhabbetler vardı bir de, vaktin nasıl geçtiğini anlamaz uyku saati çoktan geçmiş olurdu.Günümüzde bırakın sohbet etmeyi en yakınınız olan bireylere şaka dahi yapamayan bireylere dönüşüld.Sabır ağır,tartışıp içindeki kini dökmek kolay geldi.Televizyon programları da bir o kadar güzeldi onu güzel hale getirense aile ortamında izlenebilecek nitelikte oluşuydu kuşkusuz.Şimdilerde birbiriyle bağdaşmayan programlarla dolu,bir zamanlar “Şirinler, Temel Reis” ekranlarda var olurken,Peppe ve Niloya eşlik ediyor miniklere..Elbette ki olumsuz örneklerin yanı sıra olumlu örnekleri de var.Sevilen sanatçının x şarkısı için albüm almak yerine saatlerce televizyonda ya da radyoda çıkmasını beklemeden tek tıkla erişilebiliyor oluşu,yıllardır görmediğimiz arkadaşımızın tek tıkla ulaşması gibi..

 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder