23 Eylül 2016 Cuma

Zaman’sız / Buket Konur

 
   



Bolca acı var yüreğinde,

vurdumduymazlığa sığınmış.

Hayal kırıklığı...

Tadı damağında kalmış.

Bir kapı ziliyle çırpınamayacak kadar zavallı yüreği

teninde soğutmuş sevdiği bedeni

teslim etmiş ısınacağı taze tenlere

ardına bakmasın diye yine de

izlerini kaybettirmiş döndüğü sokakların

adımlarını saymamış ne kendinin; ne yabancıların

“zaman” demiş...

“o”nu yeniden mutlu eden zaman

belki bana da hatırlatır kendini

beklemiş hiç gelmeyeceğine inandığı

ama kendinden sakladığı mutlu günleri

sonra nefret etmiş zamandan

o “zaman” değil miydi unutturan onu

mutlu eden başkalarını

dokunan başka dudaklara

ezber olan el tutuşlara...

Zaman...

Nefret edilen...

Bilinen...

Hazmedilmeyen...


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder