Kalbi Kırık Küçük Kız / Volkan Özaltın

 

 

O, hayata kirpikleriyle mektuplar yazan küçük masal kahramanıydı. Hayalleri ne kadar büyüktü bilinmez ama yanaklarındaki çukur, çilek esansı kokardı.  İncindi. En yakındakiler gözden düştü şimdi. Fırtınalı bir havada zorda kalmış insanların sıkıca tuttuğu kırık şemsiyeydi. Kırıldı. Ters geldi sert bir rüzgarda. Saçı siper oldu tüm kötü kalpli asit yağmurlarına. Bir gülücük bir kremalı kraterdi yanaklarından akan. Güneş açtı. Gökkuşağı öptü gerdanını.

Ekvatordan jiletler yaptılar. Dünyası ikiye ayrıldı. O kadar sıcaktı ki insanlar, buharlı siluetleri göstermedi benliklerini.  Güldü kız. Sevdi. Tutamadı erkeği. Erkek bulut oldu başka kadınların üstüne yağmak üzere… Ve gitti. Mevsimlerden erikti. Dudaklarda mayhoş bir öpücük kaldı ondan geriye.  Büyüdü kız.

Bulutun kalbi olur mu diye sordu çocuk?  Olmaz dedi annesi.  Ben yağmuru sevmem yağmasın üzerime. Soğuk kış gecelerinde biriktirdiğim şiirlerim vardı. Yorganlarla örttüm, çaldılar sıcak yatağımdan. Ojelerimle akrep ve yelkovan yaptığım yastığım vardı. Çaldılar zamanımı. Ben gölge bir adamı sevdim kızım. Kirli sakalları vardı. Çok kirliydi. Kirli elleri dokundu saçlarıma. Omuzları liman gibiydi. Demir attım talihime. Buhar oldu gitti. Sonra sen geldin.

Yoksaydılar beni. Kum taneleri kadar hayallerim vardı.  Eskimeyen tablolara dair bir ton olsaydı keşke sabahın turuncu ayazında. Her şey simsiyahtı. Gün doğmadan neler doğar dedi annem.  Ve ben öldüm.  Emniyet kemeri bağlamamış ruhlar birdenbire zaman durduğunda kanlar içinde yere yuvarlandı.  Çok acı çektim.  Sevdim.  Çok sevdim o piçi. Dedi sen insanoğlunun anası olmalısın. Güldüm. Etkiledi beni.  Keşke sevgilim olsaydı diye geçirdim içimden. Olamazdı. Onun gibi bir erkek beni neden sevsin ki? Kimbilir başka hangi tenlere fısıldadı bu sözcükleri? Biliyorum bir başka kadınlasın şimdi.  Belki bir katilin siyah deri eldivenleri var parmak izlerini bırakmamak için pamuk tenlerde…  Keşke bir kere de olsa öpsen dudağımdan. Neden seviyorum ki seni? Biliyorum yapamayacağız. Seninle olmanın bedeli toplu iğnelere batmış bir kalp olacak.  Yine kırık bir şemsiye yerine koyacak bir erkek beni. Kalbimin kenarından irin akacak.  Ve ben sırtımda talihim nereye gidersem gideyim ben yine beni taşıyacağım. Seninle veya sensiz.  Elimde bir bez bebek, beni bekleyeni bekliyor olacağım.