Sevdiğin
şeye son kez bakmak kadardı
Senle
aramdaki mesafe
Ne
yolsuz yolla ölçülür
Ne
yorgun ağırlıkla
Evde
kimse yokken yalnızlığımı
Televizyon
sesinden anlardın
Seninkine
benzeyen her ses için
Kanal
değiştirmelerimden
Deniz dalgası duyduğumda
İçime
dalga dalga yayılan sıcaklıktan
Ateşler
sarardı bacaları
Kitapların
altını çizdiğimi zannederken
Aslında
yaralarımı kanattığımdan
Karşılıksız
kelimeleri öldürmediğinden
Çıkardı
başka başka cinayetler
Örümcek
ağları örerdi içim
Birlikte
bir daha oturamadığımız köşelere
Çıplak
odalar utanırdı yalnızlığından
Yalnız
odalar mı çıplak
Beklemekten
köklerini besleyemeyen ağaçlar
Doldurmadığından
mı gökyüzünü bunca nefes
Yaşatmıyor
dünyayı
Yalnız
deliler uzun yaşıyor bu memlekette
Delirmedik
mi zaten yalnızlıktan yeterince
Sevdiğin
şeye son kez bakmak kadardı
Senle
senin arandaki mesafe
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder