Dünya Anlamıyor Bizi / Selin Köken

Kaybolan yıllarımı hatırladım.

Tozlu pencereden bakakaldığım bir gün

Gördüğüm her şey bulanık ve belirsizdi.

Ne kadar kaçmak ve uzaklaşma arzusuyla dolu idiysem o kadar da bağlanmak,bağdaş kurup oturmak istiyordum.

Dünya anlamıyor hala bizi

Dönüyor ve geçmiyor

Aidi miyiz buranın ?

Tam da öyle bir şeydi aramızda olan

Dikkatimi gözlerine verdiğim gün anlamıştım bunu

Uçup giden aklımın ortasında

Belirsizleşen bizdik

 

Konuşurduk...

Sen gitmek istediğin yerlerden, okuduğun kitaplardan bahsettin.

İsmim bir kez bile  çıkmadı ağzından

Hiç tanışmamış gibi yürüyoruz şimdi yan yana

Hiç nefes nefese gelmemiş gibi

Her yer talan...

Göğüsümü dinlendiriyorum

Bir köşede

Yolları örüyorum dikenli tellerle

Evim çok uzak

Evim neresi ?

 

Ellerimin soğukluğu şehrin kalabalığında yine

Biliyorsun bizim gibiler için bir yer var hala

Kimsenin bilmediği bir şey var

Bu Ay

Yıldızlar

Bulutlara gizlenince, azalır mı değerinden ?

Kimsenin bilmediği bir şey var

Kader denen, insanın kalbine emanet

Ne zaman ki kalbin kararır

Tüm ışıkları söner içindeki yolların

Kimse bilmez ama hisseder

Gökkuşağı hiç eksilmez renginden...